Fonte: intef

A superficie mínima dunha cidade ou vila medieval a partir do S XI podería estar arredor de 200.000 m² (aproximadamente a extensión do casco hIstórico da Pobra do Caramiñal, incluindo o Castelo, o Caramiñal e o Areal ), tendo aproximadamente entre uns 2.000 e 5.000 habitantes, que vivían “intramuros”, é decir, dentro das murallas que tiñan as cidades pero tamén as vilas, para distinguirse das aldeas.

Nas portas da cidade cobrábanse os impopstos sobre as mercadorías que entraban nela.

A maoiría das vivendas son unifamiliares, do tamaño dun piso de hoxe en día. Nela poderían vivir unha media de 4-5 persoas, cun máximo de 7. Normalmente na zona baixa realizábase a actividade artesanal ou comercial de cara ao público.

Os materiais de construción eran a pedra ( normalmente na planta baixa ),a madeira e o adobe. Nos tellados usábase a palla, as lousas de pizarra e tamén a tella plana, de orixe romana.

Edificios importantes eran a igrexa ( nas vilas ) e a catedral ( nas cidades ), así coma os pazos dos señores e bispos.

A vida nas vilas e cidades era na maioría das ocasións insán: rúas de barro, sen sumidoiros , sen recollida de lixo, con animais domésticos polas rúas ( porcos, galiñas …)