Como ocorría en toda Europa ( e resto do mundo ) a maioría dos habitantes de Al-Ándalus se adicaba á agricultura. Poducían sobre todo cereais, vide e olivo, así coma outros cultivos ( arroz, algodón, caña de azucre … ) utilizando sistemas de regadío moi eficaces, o que aumentaba a produción.

 A cidade era o centro na vida de Ál-Andalus: Córdoba chegou a ser quizáis a cidade máis importante de Europa, cuns 100.000 habitantes. Nos zocos das  medinas andalusíes había unha artesanía de alta calidade ( coiro, orfebrería, cerámica, seda … ) e unha importante actividade comercial vendendo eses produtos artesanais tanto na propia cidade coma noutros lugares do mundo.