Eneas fuxindo de Troia

 Conta o poeta Virxilio- na epopeia A Eneida – que o príncipe Eneas se salvou cando os gregos (  Aquiles, Ulises, Agamenón, …) conquistaron Troia  aló polo século XII a.C Tras unha longa peregrinación, chegou ao Lacio ( na Península Itálica ). Alí, ás beiras  do Río Tíber, casou cunha filla do rei Latino (de aí colleu o seu pobo o nome de Latinos ). Os seus descendentes viviron – e reinaron – no lugar. Séculos mais tarde, Rhea Silva, unha vestal ( As vestais eran 6 sacerdotisas virxes que gardaban o lume sagrado da deusa do fogar Vesta ) descendente de Eneas, foi seducida por Marte ( tamén chamado Ares, deus da guerra ) cando ia na busca de auga ao rio Tíber. Desta unión naceron dous xemelgos: Rómulo e Remo, que foron abandonados nunha cesta no rio. Os rimáns foron salvados por unha loba enviada por Marte. Esta amamantounos ata que uns pastores os atoparon e criaron.

Rómulo,Remo e a loba Luperca

A lenda conta que no ano 753 a.C. os irmáns fundaron a ciadade de Roma ás beiras do rio Tíber. Tiveron unha disputa sobre o lugar de fundación: Rómulo decía que os augurios indicaban o Palatino e Remo aseguraba que os presaxios o facían no Aventino. Nesta liorta Rómulo matou a Remo, converténdose no primeiro rei de Roma. Este era o sacrifico sanguiñento que precisaba a fundación de Roma: a partires de agora aquel que ousara desafiar as leis de Roma, sufriría as consecuencias.

Ante a escaseza de mulleres, Rómulo invitou a un pobo veciño- os sabinos – a unha festa, aproveitando a ocasión para raptar ás mulleres ( o Rapto das Sabinas ). Tras unha tregua entre ambos pobos, os sabinos integráronse en Roma.

O rapto das Sabinas ( Cadro de J.L.David )